Rozpoczęliśmy produkcję filmu dokumentalnego pt. „Kilka sekwencji większej całości” o Janie Tyszlerze.

Poznaliśmy się w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Byliśmy w jednym wieku, ja urodziłem się w styczniu 1933 roku, on w sierpniu, ale przyszedł do szkoły rok później. Romek to był taki, jakby to powiedzieć, birbant. Trochę tu, trochę tam. Grywał w teatrzykach radiowych, w Teatrze Młodego Widza, w Teatrze Groteska, a jednocześnie był uczniem… Liceum Węglowego. Szukał swojego miejsca w życiu i szczęścia. Pamiętam nasze pierwsze spotkanie. Liceum Sztuk Plastycznych mieściło się na rogu Urzędniczej i Juliusza Lea, w starej przedwojennej kamienicy. Na parterze ulokował się komitet partii, a na pierwszym piętrze, w potwornej ciasnocie – jakiś korytarzyk i parę klas – liceum. Był ładny jesienny dzień, babie lato. Na małym balkoniku od podwórka odlewałem w gipsie głowę krowy. Pół piętra wyżej, na drugim podobnym balkoniku stał sobie Romeczek i mi się przyglądał. Miał na sobie garnitur z szarej flaneli. Odlewam i nucę rosyjską piosenkę „Put darożka frontowaja”.

Jan Tyszler – tyszler.info

„Nasz ukochany artysta od światła. Mistrz, który świecił na nas tak, że wszyscy wyglądaliśmy lepiej niż w rzeczywistości. Przyjazny, dokładny, nieustępliwy. Klasyczny typ prawdziwego fachowca. Mistrz i autorytet. Takich już nie ma!”

Dorota Wellman – Dziennikarka i Prezenteraka TVN